De vorm volgt de functie, een uitspraak van Louis Henry Sullivan. Deze uitspraak is heel belangrijk voor mij.
Louis Henry Sullivan (1856 – 1924) een Amerikaans architect, die belangrijk was bij de ontwikkeling van wolkenkrabbers in Chicago. Hij is grondlegger van het functionalisme.
Hij stelde dat het uitwendige ontwerp van een hoog gebouw (vorm) de activiteiten (functies) moet weerspiegelen die zich binnen de muren van het gebouw afspelen. Hij voegde er aan toe dat architectuur niet alleen uitdrukking moest geven aan het materiële, maar ook aan het geestelijke, het sociale en het immateriële. Vorm en functie waren volgens hem niet één, maar moesten met elkaar in verband gebracht worden om te kunnen worden begrepen. En dat is wat ik toevoeg aan mijn interieurontwerpen. De vorm van mijn klanten en de functie die zij uitoefenen in een ruimte moeten ook goed met elkaar in balans zijn.
Een voorbeeld van een Nederlands gebouw dat onder functionalisme invloeden gebouwd is.
“Less is more”
Is de uitspraak van de Duitse architect Ludwig Mies van der Rohe (1886-1969) om de esthetiek te beschrijven. Zijn tactiek was om alle noodzakelijke componenten van een gebouw te ordenen om een indruk van extreme eenvoud te creëren – elk element en detail werd ingeschakeld om meerdere visuele en functionele doelen te dienen. Dit concept wordt minimalisme genoemd.
Tegenwoordig zie je bij minimalisme ook invloeden van de traditionele Japanse architectuur terug. Zo zie je bij de Japanse esthetiek van wabi-sabi, de kwaliteit van eenvoudige en duidelijke objecten, terug.
In mijn ontwerpen draait het naast de vorm en de functie ook om de eenvoud. Dit creëert een rustige basis voor de bewoners in hun toch al drukke leven.
Margarete Lihotzky
Een inspirerend voorbeeld voor mij. Een Oostenrijkse, ‘s werelds eerste architecte en ontwerpster van de Frankfurter keuken.
Als onderdeel van een woningbouwproject in Frankfurt creëerde ze in 1926 de Frankfurter Kitchen, het prototype van de inbouwkeuken dat nog steeds gangbaar is in de hedendaagse westerse wereld. Gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek van een Amerikaans werktuigbouwkundig ingenieur en haar eigen onderzoek, gebruikte ze een treinwagonkeuken als haar model om een ’huisvrouwenlaboratorium’ te ontwerpen met een minimum aan ruimte maar met een maximum aan comfort en uitrusting. De keuken is slechts 1,9 bij 3,4 meter. De keukenoppervlakken waren blauwgroen geverfd, omdat wetenschappers beweerden dat de kleur vliegen afstootte. Alleen al in Frankfurt werden uiteindelijk 10.000 van haar in massa geproduceerde, geprefabriceerde keukens in nieuwgebouwde arbeidersappartementen geïnstalleerd. En dat terwijl ze zelf nooit kookte. “Ik ontwierp de keuken als architect, niet als huisvrouw.”
Waar Margarete Lihotzky rekening hield met de gemiddelde mens in haar project, houd ik rekening met de huidige bewoners van een woning. Je wilt tenslotte niet je hoofd stoten tegen de afzuigkap, tegen de lamp lopen of op je tenen moeten staan om iets te kunnen pakken.
Functionalisme en Minimalisme zijn voor mij dus belangrijke kenmerken die terugkomen in mijn interieurontwerpen. Een interieur moet ergonomisch kloppen met de gebruikers die zich erin bevinden. Een woonkamer voor een gezin moet voor alle gezinsleden een fijne plek zijn. Dat is voor mij het belangrijkste uitgangspunt. Mijn inspiratie haal ik daarvoor dus niet uit één designer of architect. Het zijn kleine details die ik samenvoeg tot mijn eigenwerk.